‘Ik heb mij in het begin zó verscheurd gevoeld. Ik ben in Amerika zo gelukkig geweest, dat ik het echt lastig vond om weer in Nederland te aarden. Terwijl hier mijn thuis is. Ik heb het altijd fijn gevonden en wilde helemaal niet per se weg uit Nederland. Het was alsof ik mijn Nederlandse identiteit kwijt was. Ik was daar meer thuisgeraakt dan ik had verwacht…’
Dit zeg Esther, nadat ze drie jaar in Arizona (Amerika) woonde en nu weer in Nederland is. ‘Ik wilde graag weer werken, vond een baan van 32 uur en werd aangenomen vanuit het buitenland. Ik wilde eigenlijk minder uur per week werken, maar dit was zo’n kans, dat ik die heb aangenomen en ik dacht, het komt wel goed. Elke dag moest ik anderhalf uur heen én terugreizen. Uiteindelijk heb ik dat een halfjaar volgehouden, toen ben ik keihard uitgevallen met een burn-out.’
‘Je rationaliseert veel weg tijdens zo’n periode. Je moet weer wennen, het is winter, het zijn lange dagen die donker zijn, etc. maar uiteindelijk lukte het niet. Ik had gedacht dat het mij minder moeite zou kosten. Daarnaast waren we natuurlijk drie jaar lang niet bij vrienden en familie in de buurt geweest, dus we waren bijna elk weekend onderweg om mensen te zien.’
Er is niks mis met Nederland
Esther geniet in Nederland van de gezelligheid, familie, vrienden en goede gesprekken. ‘Amerikanen zijn in dat opzicht toch meestal (er zijn uitzonderingen) een stuk oppervlakkiger. Er is niks mis met Nederland, maar doordat ik eruit stapte is er iets veranderd in hoe ik er naar kijk. En soms past dat niet meer.’
‘In Nederland wordt zo ver vooruit gepland; als ik in september een afspraak maak met vriendinnen in december, hoe weet ik dan of ik die dag dan ook echt zin heb? Dat was anders in het buitenland. Daar hadden we meer regie over ons eigen leven. Je kiest dan bewuster waar je je tijd in investeert. Hier word je meer geleefd.’
‘Mensen kunnen ook veroordelend zijn. Doordat ik eruit stapte viel het me meer op bij terugkomst. Ik merk dat ik een stuk milder ben geworden en niet meer zo snel een oordeel heb. Als mensen dan praten over een cultuur waar ze nog nooit geweest zijn, dan denk ik echt, waarom oordeel je zo hard? Je weet helemaal niet wat erachter steekt!’
De wereld is groter dan je geboorteplaats
‘ik had vroeger niet gedacht dat ik mijn geboorteplaats Zwolle uit zou gaan. Maar op een gegeven moment is er wat veranderd. Ik verhuisde voor werk en studie, vond de liefde en vertrok naar Amerika. De wereld is echt zoveel groter dan één plaats. Ik heb er geen spijt van gehad.
Het heeft mijn wereldbeeld veranderd. Je neemt dingen over van andere culturen als je er woont. Een Amerikaanse vriendin zei eens: ‘Als je in een andere cultuur leeft kies je uit wat je aanspreekt. Dat is de vrijheid die je hebt. Maar als het je eigen cultuur is, wordt er verwacht dat je alles accepteert.’
Esther heeft er lak aan dat mensen er misschien een oordeel over hebben dat zij dingen anders doet. ‘Ik kies voor mijn gevoel. Omdat ik in Amerika leefde zonder veel te plannen deed ik ook veel meer de dingen die ik echt wilde doen. Ondertussen ben ik in Nederland gestopt met mijn baan, omdat het teveel werd. Mensen noemen dat hier dan ‘dapper’, ik vond het niet meer dan logisch dat ik niet ergens aan onderdoor wilde gaan. Ik ga weer werken, maar niet meer op de manier zoals ik dat altijd heb gedaan. Ik dacht, ‘ik pak de draad zo weer op’, maar die drie jaar hebben me nog meer veranderd dan ik dacht. ’
Zo veranderde Esther in de hete woestijn van Arizona en vond ze het lastig om haar plek in de Nederlandse maatschappij weer in te nemen. Ze blijft haar eigen gevoel volgen en de ervaringen die ze opdeed door haar leven in het buitenland en haar burn-out inzetten voor anderen.