‘Toen we terugkwamen in Nederland waarschuwde een vriendin me dat ik waarschijnlijk de eerste maanden te druk zou zijn om aan mijn eigen emotionele verwerking toe te komen. Dat zou pas na een maand of acht komen. Dat klopt precies, deze maand zijn we acht maanden terug en ik heb nu net de tijd om stil te staan. Er is genoeg om over na te denken, want hoe kan ik 12 jaar buitenlandervaring gebruiken in Nederland, hoe wil ik verder en wie ben ik eigenlijk?’
Het zijn de vragen van Martine, ex-expat, theologiestudent, moeder en partner. Ze woont met haar gezin in Den Haag, nadat ze eind 2017 terugkwamen in Nederland na 12 jaar leven in Peru en Tanzania. Ze neemt nu bewust tijd om bij haar eigen proces stil te staan. Dat kan nu ook want het gewone praktische leven is in rustiger vaarwater gekomen. Iedereen gaat naar school, krijgt vrienden, werkt en er is een huis.
Van thuisonderwijs naar theologie
In Peru zorgde ze voor haar groeiende gezin en werkte ze als vrijwilliger bij een aantal lokale organisaties. Ook hield ze een weblog bij over het leven in Peru. Toen de kinderen ouder werden en er geen geschikte school bleek te zijn, ging ze thuisonderwijs geven, wat haar veel voldoening gaf.. Na zeven jaar Peru veranderde het werk van haar man en kreeg hij een baan in Tanzania. Hier gingen de kinderen naar een internationale school en dus ging Martine op zoek naar een nieuwe uitdaging, , naast haar rol als facilitator in het gezin.
Jezelf steeds opnieuw uitvinden
‘Ik heb mezelf beter leren kennen in de afgelopen jaren. In deze periode heb ik veel geleerd over mezelf, de wereld en de mensen om mij heen. Ik hoefde geen thuisonderwijs meer te geven, dus zocht ik een nieuwe plek waar ik mij kon inzetten. In principe moest ik mijzelf weer opnieuw uitvinden, maar dat is dan ook het mooie aan het leven buiten Nederland, die ruimte is er.’ Martine ging via afstandsonderwijs theologie studeren. In de internationale kerk waar ze betrokken waren, was daar grote behoefte aan, ze kon er echt een verschil maken.
Het interessante is nu ik weer in Nederland ben: ik moet mezelf wéér opnieuw uitvinden. De vraag is of ik met mijn theologiestudie ook wat kan bijdragen in een Nederlandse context, of wil ik toch wat anders?’
Minder doen met meer aandacht
‘Over deze vraag, hoe ik mezelf weer opnieuw wil uitvinden, heb ik een tijdje terug nagedacht tijdens een retraite. Gewoon, twee dagen voor mezelf. Ik had behoefte aan afstand nemen en tot rust komen. Om tot me door te laten dringen waar ik nu ben en hoe ik verder wil. Toen realiseerde ik me dat ik, in plaats van overal aan mee te doen, ik liever met meer rust en aandacht wil leven.’
‘Kijk, als je net terug bent in Nederland is het net alsof je hier op vakantie bent. Alles kan en mag.. je wilt iedereen zien en overal aan meedoen. Je koopt alle lekkere dingen en geeft geld uit aan van alles en nog wat. Dat kan als het een vakantie is, want dan ga je na een maand ofzo weer terug naar je leven in het buitenland. Maar langzaamaan is bij mij het besef gekomen dat dit niet haalbaar is.
Nu wil ik alles wat ik doe met aandacht doen. Ik investeer in de mensen direct om mij heen, om hier mijn wortels te krijgen en echt te landen in de omgeving waar ik nu woon. Gelukkig heb ik nu wel iets meer ruimte om te doen wat bij me past en komen de mogelijkheden nu ook als vanzelf. Hoewel dat in Nederland niet heel gemakkelijk gaat.’
‘In de expatcommunity maak je gemakkelijk nieuwe vrienden. Hier viel ik als nieuwe moeder op het schoolplein niet eens op. Nu pas ontmoet ik wat andere ouders via de vriendinnetjes van mijn dochter. En dan nog zijn het hele andere mensen die vaak niet weten hoe het is om in het buitenland te wonen. Het is dan extra lastig om mensen te vinden met wie je een klik hebt en zoiets kost natuurlijk ook tijd.’ Martine blijft bij haar conclusie dat dit de plek is waar ze zich mee verbindt en dus blijft ze tijd investeren in de mensen en zaken om haar heen.
Martine heeft nog geen antwoorden op haar vragen wat ze nu concreet verder wil doen, is het theologie of toch iets anders? Uiteindelijk merkt ze, nu ze meer mensen leert kennen, de mogelijkheden vanzelf komen. Alles wat zij hoeft te doen is balans vinden door met aandacht te leven.