Het val mij *wel eens* op dat communicatiespecialisten gezien worden als een sluitstuk van een project. ‘Ohja, we moeten er nog even over communiceren, roep jij die persoon er ff bij? Dan kan ze het uitvoeren.’
Eigenzinnig en slim
Maar de meeste communicatiemensen die ik ken zijn best wel eigenzinnig en slim. Ze zien het plan, ontdekken problemen van communicatieve aard en gaan lastige vragen stellen. Ze zijn kritisch, niet om vervelend te willen doen, maar om het beleid aan te laten sluiten bij de werkelijkheid.
Heel vervelend die vragen. Dan moet je weer terug naar je eigen plan en bedenken waarom je nog maar iets wilde. Of als ze aangeeft dat iets niet gaat werken, dan is dat frustrerend, want je had het zo goed bedacht. Tegelijk blijf je eigenaar van je beleidsstuk en kan de communicatiepersoon er zomaar een eigen interpretatie aan geven. Connectie moet je dus houden.
Missing link
De communicatiespecialist is eigenlijk een soort missing link tussen je tekentafel en je werkveld. Door communicatie worden die twee aan elkaar verbonden en om dat goed te kunnen doen kun je maar beter vanaf het begin van het proces communicatie laten meedenken.
Hoe het hoort
Dat ‘hoort’ misschien wel niet zo (want traditioneel wordt communicatie gezien als het uitvoeren van beleid), maar who cares over wat hoort? Je kunt beter kijken naar wat werkt.
Beleid bedacht in achterkamertjes en over de schutting gegooid naar communicatie gaat sowieso niet werken.
Beleid dat in verbinding staat met de werkelijkheid wel.
Of ben ik nu heel eigenzinnig?